Yaşamanın çaresizliği... Ölüm mü bize yakın biz mi, Bir bataklık bu dünya çünkü içine girenler tek tek acizliğine yenik düşüp alçak, hırsız, zorba, pislik ve egolu oluyor. Anlayanlar anlamsızlaşıyor. Ve o ilahi duyguya dalı verip sessizleşiyor... Çaresizlik denilen uman denizinde ruhun yolcuğunu kesiyor mutluluk. Çebelleşiyor insanlar ansızım, delilik bu parçalıyor ve yok ediyorsunuz. Oysaki bilgelik delirmekti, delilik anlamsızlaştı körleşti ve soyutlandı insani duygulardan. Ancak insanoğlu, beşeri varlığı, kendini yalnız, terk edilmiş, aciz, kısıtlanmış ve ayrı hisseder durur, çünkü elinde iki bilgiden başka hiçbir bilgisi yoktur. ~doğacak ve ölecektir.~ Gerisi medfundur ve ondan gizlenmiştir. Bazen ölmüyor bir kezle insanlık, Her itişte, her kalp kırılışta bezen sessiz kalışta bazen kaçmakla, yalnızlık öldürüyor bazen, ama ölmüyor tek seferlik Artık sende öldürebilirsin kendini çünkü; bir kez daha kaybettik...